Ben Âşıkım Sübhâne, Mevlâye
Ben Âşıkım Sübhâne, Mevlâye
Uşşâkî tarikatı büyüklerinden Sıddîk Nâci Eren Efendi’nin hocası olan Bekir Sidki Visâlî Hazretleri’nin mürşidi, Abdurrahman Sâmî Niyâzî kuddise sirruh Hazretleri’nin eserlerinden biri de “ Divanı ” dır. Divanından bir şiiri ve şerhini paylaşıyoruz.
Dostlar oldum dîvâne ben âşıkım Sübhâne, Mevlâye,
Alemlere bîgâne ben âşıkım Sübhâne, Mevlâye.
Uzun uzun geceler kalbim seni heceler,
Seni sever niceler ben âşıkım Sübhâne, Mevlâye.
Cismimi yaktım yaktım âşk nişânını taktım,
Candan içeri baktım ben âşıkım Sübhâne, Mevlâye.
Yüce yedi kat gökler Arş u Kürs ü felekler,
Âşık sana melekler ben âşıkım Sübhâne, Mevlâye.
Aşkı kendine yâr et Hakk yolunda ayar et,
Durma dâimâ zâr et ben âşıkım Sübhâne, Mevlâye.
İrfân istersen bizde bürhân istersen bizde,
Cânân istersen bizde ben âşıkım Sübhâne, Mevlâye.
Mürşidlerin huzuru gösterir Mevlâ nûru,
Bulup gönülde Turu ben âşıkım Sübhâne, Mevlâye.
İrfan arafatına, çıkıp erdik zâtına,
Gark olup sıfâtına ben âşıkım Sübhâne, Mevlâye.
Ağlarım gözüm nemdir dâimâ kalbim gamdır,
Sâmî ma’şûkun kimdir, ben âşıkım Sübhâne, Mevlâye.
Bu manzume, Abdurrahman Sâmî Niyâzî Hazretleri’nin gönlünde derya gibi coşan ilahî muhabbetin, saf niyazla arınmış bir teslimiyet nefesine dönüşerek kelama büründüğü en ince ve en zarif gönül sedâsıdır. Sâmî efendi Hazretleri “Dostlar oldum dîvâne ben âşıkım Sübhâne” diyerek aşkın tesiriyle halk nazarında mecnun görünse de, Hakk katında uyanık, diri ve muhabbetle dolu bir gönle sahip olduğunu anlatır. “Âlemlere bîgâne” sözü, âşığın kalben dünyanın geçici taraflarından sıyrılıp gönlünü yalnız Mevlâ’ya ayırdığını ifade eder. Gecelerin sükûtunda her nefesini O’nun ismiyle süsleyen âşık, kâinatın zikirle dolu hakikatine kalbiyle iştirak eder. Hakk yolunda aşkı rehber edinmek, nefsi tezkiye etmek ve daima niyaz hâlinde yürümek esastır; zira irfan da, bürhan da, gerçek sevgili de yalnız Allah’tadır. Mürşid-i kâmilin huzuru gönle ilahî nurun kapısını açar; “gönülde Tûr’u bulmak”, bu nurun kalpte hissedildiği ince bir yakınlık tecellisidir. Âşık marifetin Arafatına çıktıkça sıfatların gölgesinden geçer, gönlü Zât’a yönelir. Ve Sâmî Hazretleri, bütün hâlini ve aşkının sahibini tek cümlede özetleyerek sözü mühürler: “Ben âşıkım Sübhâne, Mevlâye.”
Bu şiir, Allah dostu ve mürşid-i kâmil Şeyh Abdurrahman Sâmî Niyâzî Hazretleri’nin gönlünde çağlayan ilahî aşkın, dervişâne teslimiyetinin ve mânevî kemâlinin en berrak tecellilerinden biridir. Bu sözlerde görülen muhabbet; onun hem hâlini, hem yolunu, hem de irşad nefesini aydınlatan bir nur hükmündedir. (1, 2, 3, 4 )
Kaynaklar :
1. Abdurrahman Sami Niyazi hz. Uludag Universitesi tezi
2. https://www.siddiknacieren.com/hayati/hocalari/abdurrahman-sami-niyazi-efendi-kaddesallahu-sirrahul-ali/1737/
3. Şeyh Abdurrahman Sami Niyazi hz. Divanı
4. Kemal kardeşimizin şerhi
Foto :
Not :
